Dzieje zbiorów etnograficznych w Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze wiążą się ściśle z historią i charakterem muzeum. Założona w 1888 r. placówka muzealna zajmowała się również gromadzeniem eksponatów z zakresu kultury ludowej regionu Karkonoszy i Gór Izerskich. Intensywna akcja zbierania eksponatów wśród miłośników tradycji i regionu przyniosła oczekiwane rezultaty. Składały się wówczas na nie narzędzia związane z obróbką włókna i produkcją płótna lnianego oraz różne sprzęty stanowiące wyposażenie wiejskiego gospodarstwa

W 1914 roku nastąpiło otwarcie nowego budynku muzeum przy ul. Matejki w Jeleniej Górze. Do głównego budynku, od południowej strony dobudowana została chałupa wiejska o konstrukcji zrębowo-przysłupowej charakterystycznej dla tego regionu od XIV w. W niej wyeksponowano zgromadzone wcześniej zbiory etnograficzne: meble, sprzęty domowe i gospodarskie. Strój zaprezentowano na dwóch naturalistycznych manekinach kobiety i mężczyzny. Kobieta odziana w dolnośląski strój ludowy siedziała przy kołowrotku i kądzielnicy, mężczyzna przy piecu. Pod oknami przy ścianie stał warsztat tkacki, przystosowany do produkcji woali. Obecna ekspozycja w chałupie wzbogacona została o drewniane krosno i drobne sprzęty używane w gospodarstwie domowym.

Ukształtowana w 1975 r. nowa struktura organizacyjna muzeum wyodrębniła jako jeden z trzech dział etnografii, którego zadaniem jest poszukiwanie, gromadzenie i opracowywanie eksponatów związanych z dawną i współczesną kulturą ludową Ziemi Jeleniogórskiej. Liczy 2704 eksponaty. Wśród nich największy zbiór stanowią obrazy na szkle. Cenny lecz mniejszy liczebnie zespół tworzą zabytki związane z meblarstwem ludowym, obróbką włókna lnianego i tkactwem. Wartościowa i liczebnie bogata jest kolekcja dolnośląskich czepców kobiecych i innych elementów ludowego stroju kobiecego i męskiego. W zbiorach znajdują się również eksponaty związane z kowalstwem ludowym, bednarstwem, plecionkarstwem.