Zdjęcie panoramiczne przedstawiające muzeum karkonoskie w Jeleniej Górze.
ODDZIAŁY
Zdjęcie przedstawiające oddział

Dom Carla i Gerharta Hauptmannów
ul. 11 Listopada 23
58-580 Szklarska Poręba

Zdjęcie przedstawiające oddział

Muzeum Historii i Militariów w Jeleniej Górze,
ul. Sudecka 83

Zdjęcie przedstawiające oddział

Muzeum Zamek Bolków
ul. Zamkowa 1
59-420 Bolków

„Pejzaż karkonoski”


7 listopada 2012

„Pejzaż karkonoski”

Zachęcamy Państwa do zwiedzenia wystawy w Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze. Po raz pierwszy prezentujemy temat pejzażu tak szeroko korzystając tylko z własnych zbiorów. Można tu obejrzeć ok. 20 grafik, kilka przykładów przewodników górskich, tak popularnych w XIX w. oraz obrazy malowane w technice olejnej.

Opowieść o tym gatunku malarstwa rozpoczynamy od najstarszych w zbiorach grafik z końca XVIII w., które przyczyniły się do rozwoju malarstwa pejzażowego, a kończymy obrazami powstałymi już w połowie XX wieku.

Już w 2 połowie XVIII w. Karkonosze stały się atrakcyjne zarówno dla artystów zachwycających się malowniczością gór i czerpiących z nich inspiracje, jak i coraz liczniejszych turystów.

Zanim narodziło się malarstwo propagujące pejzaż górski, pierwsi podjęli ten temat graficy. Widoki Karkonoszy pojawiły się już w połowie XVIII w. Przedstawiały przede wszystkim topografię gór i panoramy miast. Najbardziej znanymi autorami byli Anton Balzer (1771-1807) i Christoph Nathe (1753-1806), Gottfried Daniel Berger (1744-1824) .

W XIX w. coraz częściej temat pejzażu karkonoskiego podejmowany był przez artystów malarzy. Obraz Artura Blaschnika (1823 – 1918) przedstawia znany pałac w Karpnikach na tle Sokolików, a Paula Linkego (1844 – 1917) nastrojowy pejzaż karkonoski.

Interesujące jest dzieło Quido Manesa (1828-1880) Josefina Kablik na Śnieżnych Kotłach z 1848. W centrum kompozycji pojawia się postać czeskiej botaniczki, aptekarki z Vrchlabi, odkrywczyni nowego gatunku pierwiosnka – primula minima, jego czerwone kwiatki widoczne są nieopodal skały, przy której przyklęknęła.

Ogromną rolę w rozwoju pejzażu śląskiego odegrał wrocławski malarz Adolf Dressler (1833-1881). Propagował malowanie pejzażu w terenie, regularnie przyjeżdżał ze swoimi uczniami w Karkonosze (do Przesieki), prowadził Pracownię Malarstwa Krajobrazowego przy nowopowstałym Muzeum Sztuk Pięknych we Wrocławiu (1879 r.). Grafika „Potok leśny”, jest dobrym przykładem nastrojowych pejzaży tworzonych przez artystę.

Gertrud Staats, jedna z najzdolniejszych uczennic Dresslera malowała zarówno pejzaż karkonoski jak i elementy architektury wiejskiej oraz martwe natury.

Carl Ernst Morgenstern (1847-1928) przez 30 lat pracował jako pedagog w klasie malarstwa krajobrazowego objętej po Dresslerze, wykształcił dwa pokolenia artystów. Jego uczniami byli m. in.: Paul Weimann (1867-1945), Franz von Jackowski (1885-1974), Heinrich  Tüpke (1876-1951), Alfred Nickisch (1872-1948).

W 1 poł. XX w. pejzaż karkonoski przyciągnął artystów malarzy i grafików, którzy się tu również osiedlali. W 1922 roku w Szklarskiej Porębie utworzyli oni Stowarzyszenie Artystów św. Łukasza.

Ważną postacią w rozwoju śląskiego malarstwa pejzażowego był Max Wislicenus (1861-1957), jeden z najwybitniejszych przedstawicieli secesji. W zbiorach naszych mamy jego obraz Zima – widok na Śnieżkę od strony Lisiej Góry w Czechach, z 1918 r.

POWRÓT