Witold Turkiewicz (ur. 1926 Kobryń –  zm. 1993 Poznań)

Absolwent Wydziału Ceramiki i Szkła Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (dyplom z wyróżnieniem obronił w 1956 roku). Przez znaczną część życia związany był z Kotliną Kłodzką, gdzie pracował początkowo jako projektant w Hucie Kryształów w Stroniu Śląskim, następnie jako nauczyciel, a potem dyrektor  w Zasadniczej Szkole Szklarskiej w Szczytnej Śląskiej. Jego dalsza kariera zawodowa związana była z muzealnictwem, pełnił funkcję dyrektora kolejno: w Muzeum Ziemi Kłodzkiej i Muzeum Filumenistycznym w Bystrzycy Kłodzkiej.

W 1978 roku rodzina Turkiewiczów przeniosła się do Jeleniej Góry – Cieplic, jednocześnie teściowie artysty przekazali córce i zięciowi dom w Karpaczu z dużym ogrodem i budynkiem gospodarczym, gdzie Turkiewicz mógł oddać się pracy ze szkłem. Od tego czasu artysta kończy etap pracy etatowej i poświęca swój czas twórczości w dziedzinie szkła artystycznego, grafiki i rysunku.

Fascynacja secesją nie objawia się w twórczości Turkiewicza jedynie podejmowaną tematyką, czy charakterystyczną stylistyką Art Nouveau. Artysta stosował typową dla francuskich szkieł secesyjnych technologię trawienia szkła warstwowego kwasem. Metodą eksperymentów 
i niezliczonych prób wypracował on własne metody trawienia szkła. Pomimo jednoznacznych odniesień do secesji, Turkiewicz posiadał indywidualny, rozpoznawalny dla niego styl. Stylizowane motywy roślinne poddane są zawsze dyscyplinie geometrii, subtelna kolorystyka uzyskiwana dzięki wielokrotnemu trawieniu warstw jedno- lub wielokolorowych, bądź też wieloznaczna matowość naczyń bezbarwnych to najbardziej znamienne cechy jego twórczości w zakresie szkła unikatowego. Turkiewicz projektował formy szklane, wykonywane później przez hutników w hutach, natomiast korzystał również z gotowych, wybieranych przez niego obiektów, które opracowywał według własnego pomysłu. Swoje prace sygnował najczęściej inicjałami WT w ligaturze.

Podobną wrażliwość na naturę widać w rysunkach i pracach graficznych artysty. Turkiewicz wykonywał swoje dzieła niezwykle precyzyjnie, dążył do prostoty i jasności motywów. Tematem tych dzieł jest nie tylko selektywnie wybrana część przyrody, ale przede wszystkim uniwersalne procesy w niej zachodzące.

Witold Turkiewicz był doceniany jako artysta i działacz na polu kultury, stąd bardzo liczne wystawy, plenery i nagrody w konkursach. Jego unikatowe dzieła znajdują się w zbiorach muzeów w Polsce, m. in.: Muzeum Narodowym we Wrocławiu, Muzeum Mazowieckim w Płocku, Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu. W kolekcji jeleniogórskiego muzeum znajduje się pięćdziesiąt pięć obiektów szklanych oraz trzy rysunki jego autorstwa. Artysta zapisał się w historii jako świetny rysownik i grafik, a przede wszystkim jako jedyny w swoim czasie twórca szkła, pracujący w trudnej i wymagającej wiele poświęcenia technice trawienia.